Drie dagen Kyoto en omgeving

Vanuit een overvolle shinkansen naar Hiroshima schrijf ik dit bericht. Geen idee waarom het zo druk is, maar ik kon in Kyoto geen reservering krijgen vanuit Osaka naar Hiroshima, wel van Kyoto naar Osaka. Ik moet overstappen, want de snellere, rechtstreekse trein de Nozomi, mag ik niet gratis in met mn railpass. Ik zag al heel wat mensen daarmee lopen, die moeten dus ook allemaal in deze trein. De beambte kon me helaas niet goed duidelijk maken waarom, dus ik op Osaka weer naar de boekingscounter, bleek dat alle gereserveerde plekken voor vandaag zo goed als uitverkocht zijn (op late treinen na) en dat ik een niet gereserveerde plek moest zien te veroveren. Dat is gelukt, vraag niet hoe.. Tot nu toe was het vrij rustig in de treinen en reserveren vlak voor vertrek geen enkel probleem. Nu moest ik in de rij staan voor de deur van de niet-gereserveerde treinstellen en heb ik een stoel bemachtigd, terwijl er ook mensen in het gangpad staan. Bizar, maar weer een les om te proberen de trein een dag tevoren te reserveren. Dan moet ik wel een bepaalde tijd van vertrek aanhouden, wat ik liever niet doe omdat ik niet exact weet hoe lang sightseeen gaat duren. Anyway, ik zit en ik kan werken op mn laptop, ongeveer een uur de tijd om de drie dagen in Kyoto en omgeving te beschrijven.

Maandag kwam ik aan en moest ik op zoek naar mijn airbnb adres. Ik had een busnummer en na enig zoeken op Kyoto (grooooot, drie verdiepingen met bussen, lokale treinen en shinkansen) had ik het busplatform gevonden. Bus 205 was daar goed aangegeven, dus ik ingestapt. Na ongeveer een kwartier had ik bij mijn halte moeten zijn, allee die kwam maar niet. Toen we bij een tempel kwamen, waar ik niet had moeten zijn, voelde ik helemaal nattigheid. Nu zijn er free-wifi punten in Kyoto, dus via google maps kwam ik er achter inderdaad in een verkeerd deel van de stad te zijn beland. Jeujj. Dus ik naar de chauffeur om voor de halte te informeren, ik had toch de goede bus. Die had alleen geen tijd, hordes toeristen gingen eruit bij de tempel. Toen zag ik toevallig wel de busroute hangen en daarop kon ik zien dat mijn halte toch nog zou komen, alleen een stuk later. Blijkt mijn bus een soort rondje te rijden, dus ook langs het station en langs mijn halte, alleen had ik m de andere kant op moeten hebben. In ieder geval kwam ik uiteindelijk bij de halte en heb ik mn logeeradres gevonden. Daar even spullen uitgeladen en weer terug richting de stad, dit keer gewapend met busmap en stadskaart. Ik had namelijk op Kyoto station bij de plaatselijke vvv al wat toeristische folders gescoord, waaronder 1 van een wandeltour in Gion, het geisha district. Dat leek me wel wat, aangezien ik anders lonely met mn lonely planet daar kon rondwandelen en weinig op zou steken. Het was echt een leuke tour, de gids vertelde bv veel over hoe geisha’s en maiko’s (leerling geisha’s) gekleed zijn: maiko’s hebben een bewerkte kimono en mooie haaraccesoires, terwijl geisha’s die niet hebben. Die laatsten kunnen namelijk hun gasten entertainen met zang, dans en muziek terwijl de maiko’s dat nog moeten leren. Die verhullen dus hun beperkte kennis een soort van onder kleurrijke kleding. Verder hebben ze ook per maand een andere kimono (kost alles) en verdienen maiko’s zelf nog nauwelijks iets, omdat hun huis alles betaald en dat dus het honorarium opstrijkt. De man van de gids was ook weleens uitgenodigd op zo’n feestje en ze kon daardoor wat leuke details vertellen, bv dat ze spelletjes doen met elkaar en elkaar achterna zitten (??) Heel kinderachtig zei ze, maar dat moeten de klanten lekker zelf weten want een geisha zal daar nooit over roddelen. We zijn langs diverse huizen gegaan waar kleine houten bordjes hingen waarop je kon zien welke geisha’s of maiko’s er woonden. We moesten steeds onze ogen open houden of we er soms voorbij zagen komen en jawel, we hadden heel veel geluk: bij een groot huis waar we net stonden kwam er 1 maiko naar buiten (de gids mocht niet schreeuwen maar deed het zowat toch) en later eindigden we bij een theater, waar ook nog 2 maiko’s uit kwamen lopen (de gids hyperventileerde zowat) dus we waren echt de meest lucky groep everrr. De dames maakten zich snel uit de voeten, want die houden niet van dit soort paparazzi gedoe van al die toeristen.

Dag 2 in Kyoto heb ik besteed aan tempels en nog meer tempels. Allereerst de Kinkaku-ji tempel, oftwel de gouden tempel. Samen met nog 10.000 toeristen daar langs gelopen, foto’s gemaakt en dat was het. Je kon de tempel verder niet in en hij was ook niet groot, maar wel mooi van goud. Daarna naar het imperial palace gegaan, de oude residentie van de keizer. Wat in het park gewandeld en naar het bureau voor rondleidingen binnen gegaan, maar donderdag was er pas weer plek bij een Engelstalige rondleiding dus helaas pindakaas voor mij. Je ziet er verder niet veel want er staan allemaal muren omheen dus ben ik verder gegaan naar de Ginkaku-ji tempel, de zilveren tempel. Die is niet zilver maar omdat hij de tegenhanger van de gouden tempel is en aan de andere kant vd stad staat istie zo gaan heten (geloof ik). Daar was een bijzondere tuin te zien, allemaal aangeharkt grind/zand in speciale figuren, heel bijzonder. Ook weer heel druk helaas, maar vanuit daar kon je het pad der filosofen lopen langs een riviertje, wat naast mooi ook rustig was. Dat was zeker een uur lopen en het was bloedheet, al ging het langs het water wel. Uiteindelijk kom je dan weer bij een andere tempel uit en onderweg kun je bij nog tig tempels even langs maar ik wilde de tempel bij het einde voor 17u bereiken, omdat ze daarna vaak dicht gaan. Dat is gelukt, maar hij was niet zo bijzonder of mooi dat ik er binnen ben gaan kijken. Je moet voor binnenkijken meestal betalen en dat is niet duur, maar niet altijd de moeite waard. Daarna moest ik nog naar de bus lopen en was het avond aan het worden, dus ben ik in Gion op zoek gegaan naar wat eten want daar had ik gisteren wel leuke tentjes gezien. Heb yakitori gegeten in een soort grill-bar en was erg lekker moet ik zeggen. Mn diarree is gelukkig over, al is mn spijsvertering nog steeds niet optimaal en ben ik nu weer verkouden van de airco, naast wat mega bulten van rare beesten die me gebeten hebben. Tot zover mijn lichamelijke conditie.

Dag 3 heb ik niet in Kyoto, maar verderop doorgebracht. Met de trein kon je in een uurtje naar Nara, een nog oudere hoofdstad van Japan (8e eeuw). Hier staat oa de Todaiji tempel, een boedhistische tempel (in tegenstelling tot de meeste Shinji heiligdommen) die niet alleen een van de grootste boeddha beelden van de wereld bevat (zo’n 20 meter als ik t goed heb) maar ook het grootste houten gebouw ter wereld is (49m hoog). In de tempel kun je zien hoe deze er waarschijnlijk vroeger uit heeft gezien (nog groter), want hij is een aantal keer herbouwd, vermoedelijk vanwege brand. Inderdaad een indrukwekkend en groot geheel, iets minder zen vanwege alle toeristen maar toch erg mooi. Ook staan er grote houten beelden van zo’n 7 meter hoog, dat zijn Nio beelden.
Daarna heb ik in het park nog even gewandeld en nog wat tempels en pagoden bezichtigd, ze zijn allemaal heel oud en niet allemaal meer van binnen te bekijken. Daarnaast lopen in en om het park en de tempels hele hordes met tamme herten. Verkopers hebben voer voor ze, een soort droge koekjes ofzo, dus die beesten weten wel wat ze van je willen. Sommige zijn een beetje opdringerig en gingen aan mn tas lopen bijten, want ik had nog wat brood erin zitten. Verder kun je ze gewoon aaien en ziet het er wel grappig uit, hoe erg het ook is met al die toeristen die ze maar zitten te voeren en aaien. Je moest ook wel erg goed opletten waar je liep, ivm alle poep van de beesten.. Ik had er daarom al gauw weer genoeg van en ben terug naar de trein gelopen. Ik had namelijk nog een stop, dat was Fushimi Inari. Dit is weer een Shinto tempel en die hebben allemaal een Tori, een rode toegangspoort, maar deze tempel is de hoofdvestiging en heeft wel honderden van die torii achter elkaar staan op een pad naar de top van de berg Inari. Daar kun je dus onderdoor lopen en mooie foto’s van maken, wat ook een miljoen andere toeristen bedacht hadden. Hoe hoger je komt, hoe rustiger het wel wordt dus daar was het wel beter te doen. Uiteindelijk kwam ik weer terug bij Kyoto station en heb ik daar wat te eten gezocht. Door de warmte heb ik daar meestal niet zo’n zin in, maar het is soms wel beter om even de airco in te duiken en te eten. Door de warmte ben je ook wel moe savonds, al ben ik meestal ook pas rond 8-9u weer terug van alle rondreizen.

Na de eerste keer de bus niet helemaal goed genomen te hebben, leer je het in een paar dagen een stuk beter onder de knie te krijgen. Kyoto is ook beter ingesteld op toeristen, veel dingen zijn aangegeven in normaal schrift of in het Engels, al is het qua communicatie toch nog niet veel. Zoals vanmorgen, dat ik geen reservering kon krijgen voor het stuk naar Hiroshima, niemand die ik eerder sprak kon ik duidelijk maken dat ik dat niet snapte. Pas bij de tweede counter kreeg ik het woord full te horen en begon het me te dagen. Ook met eten en drinken laat ik de beleefdheid om in hele zinnen te praten maar achterwege, dat maakt het alleen maar lastiger voor Japanners om me te snappen. Wat Engelse woorden eruit gooien in vragende vorm en arigato (bedankt) zeggen na afloop werkt beter. Verder doen ze echt wel hun best, daar ligt het niet aan, maar het maakt sommige dingen toch minder begrijpelijk voor me. Nou ja ik heb de trein naar Hiroshima, alleen wat minder soepel dan gedacht. Na Hiroshima ga ik door naar Himeji, dat is maar een uurtje verderop. Daarna ga ik voor het weekend door naar Izu-Kogen, dat ligt weer vlakbij Mishima soort van aan het strand (of wat daarvoor doorgaat hier). Dat is wel een langere reis, het eerste stuk is zo’n 3u en nog overstappen op een boemeltje. Maar even zorgen dat ik een goede reservering heb voor het eerste stuk :)

Wanneer ik dit upload weet ik nog niet, maar zal proberen ook weer wat foto’s bij te voegen. De waarbenjij site is daar wat traag mee en doet t niet altijd, helaas. Mocht je de hele collectie willen zien en niet op fb zitten, mail me dan even want ik kan de dropbox link sturen.

Tot later weer!

Liefs, Liesbeth