Toerist in Tokyo

Niet vanuit het vliegtuig, want ik durfde het toch niet aan om mn laptop aan te zetten, al verveelde ik me bijna 10u lang aardig. Maar vanuit mijn eigen paleisje in het oude, vertrouwde Nijmegen, waar het gelukkig lekker warm is om de overgang vanuit 30-36 graden soepel te laten verlopen haha.

Wat mijn Japan reis betreft: ik was gebleven bij het weekend in Izu-Kogen. Vanuit Atami had ik een soort Alpen express, namelijk een superview trein mét uitzicht! We gingen echt door de bergen, die hier vlakbij de kust staan en zo kon je regelmatig mooie vergezichten over de baai ontdekken, tussen de stations door. Het was maar enkelspoor, alleen op de stations dubbel, met diverse tunnels dus ik vond het echt een leuke rit. In Izu-Kogen ben ik naar het hotel gelopen, waar ik net iets te vroeg was want het was nog dicht. Dat was rond half 3, inchecken zou vanaf 3u zijn dus ik ben maar even op de stoep gaan zitten. Om kwart voor drie nog eens aan de deur gemorreld, waarna er iemand kwam en ik toch al mocht inchecken. Ik zag er vast wat oververhit uit, want dat was ik ondertussen ook! In ieder geval kon de airco op mn kamer aan en ben ik maar even gaan uitpuffen. Daarna ben ik de onsen in gedoken om af te spoelen, waar het water zo’n 50 graden was dus beter een beetje koud water bijmengen. Maar dan had je dus wel een prive hot spring bad, met water uit de bron achter het hotel. Ondanks de warmte was dat toch best lekker, er hangt ook een douche naast waar je eerst moet afspoelen (zoals ik geleerd had in de andere onsen waar we met de cursusmensen geweest waren) en waar wel lekker koel water uit kwam. Zo maar n beetje afgewisseld, voelde me weer een stuk schoner. Savond heb ik in het hotel gegeten en daarna heeft de eigenaar me nog even naar de seven-eleven shop gebracht met de auto, want ik had geen cash meer om te betalen. De automaat op het station gaf me namelijk geen geld.. Beetje jammer! De eigenaar was trouwens super aardig en hij was een soort gepensioneerde zakenman die nu het hotel runde, wat een kleinschalig gebeuren was met maar 10 kamers. Door zijn zakenreizen kon hij ook prima Engels, eindelijk weer eens een normaal gesprek in het Engels kunnen voeren!

Zondag heeft hij me, samen met wat mensen die vertrokken, weer naar het station gebracht omdat ik de trein wilde nemen naar Ito, de badplaats waar ik met de trein was langs gekomen. Een klein stukje lopen van het station ligt daar een strand, waar de plaatselijke bevolking toch aardig druk gebruik van maakte. Wel met allerlei kleding aan, van korte tot lange mouwen en zelfs lange broeken heb ik gespot. Onder het mom van UV bescherming, maar ook om niet bruin te worden haha. Ik zat er wel om bruin te worden en eindelijk lekker af te koelen in de zee, wat ook echt heerlijk was. Alleen was het toch wel erg zonnig en was ik aan het verbranden, dus heb ik maar een veel te dure parasol gehuurd en me daar na 12u deels onder verscholen want anders had ik het niet overleefd. Ik was er rond 10u en van plan tot savonds te blijven, want dan zou er weer vuurwerk zijn maar ik was het rond 16u wel zat. Ik had ook nog niet gegeten, want een parasol huren ging nog met handen en voeten maar eten bestellen van een volledig Japanse menukaart zag ik niet zo zitten. Ben maar heel stom naar de McDonalds gegaan, die zat er ook en een frietje na t strand is eigenlijk wel zo lekker. Savonds nog even gedouchd en in het bad gelegen en het weekend was weer om.

Maandagmorgen ben ik weer naar het station gebracht, want vandaar kon ik naar Atami terug en weer door naar Mishima, wat maar een uurtje in totaal was. Daar mn koffer weer opgepikt en met weekendtas, rugtas en koffer door naar Tokyo voor de laatste twee dagen. Ik was op tijd in Tokyo, maar ik moest weer van het doolhof wat metro/treinnetwerk heet gebruik maken. Dus ik dacht: laat ik eens lekker verdwalen met al mn bagage! Nee dat dacht ik natuurlijk niet, maar t gebeurde wel. Nou ja, ik zat in de goede lijn, alleen ging ie de verkeerde kant op. Moest ik eruit, trap af en weer op om onder het spoor door te gaan en toen weer de metro de andere kant op nemen. Uiteindelijk kwam ik wel bij het hotel en viel de verloren tijd nog mee. In het hotel even van de wifi gebruik gemaakt om een leuke eetgelegenheid te zoeken en ik kwam op een goed restaurant voor tempura uit, wat in de stad zat (hotel zat vlak naast het vliegveld). Dus weer terug het doolhof in, waar ik op het station waar ik van metro op trein moest wisselen er achter kwam dat ik mn railpas vergeten was in het hotel. Voor enkele treinen in Tokyo kan ik die ook gebruiken, maar ik had de pas na het verkleden in mn andere broek laten zitten, heel suf. Vervolgens bedacht ik dat ik dan maar een kaartje ging kopen voor de andere lijn, alleen kon ik geen automaat vinden en de beamte achter het treinloket snapte me ook niet echt. Dusja toen dacht ik dat ik dan maar weer terug naar het hotel zou gaan, maar ook voor de terugreis was het nogal lastig om een kaartje te verkrijgen want daarvoor moest ik mn treinkaartje laten zien. Ik bleek me dus in een soort niemandsland te bevinden: eruit kon alleen als je je andere vervoersbewijs liet zien. En terug met dezelfde lijn als je net gekomen bent was blijkbaar een optie die niemand gebruikt (hoeft normaal ook niet natuurlijk als je gewoon je vervoersbewijs hebt) en het was aan het loket dan ook bijna niet uit te leggen. Uiteindelijk heb ik echt n keer of drie gezegd dat ik geen treinkaartje had, en dat ik met dezelfde metro waarmee ik gekomen was weer terug wilde naar het hotel, omdat daar mijn railpas lag. Toen kreeg ik toch n kaartje om weer terug te gaan, wat veel goedkoper was dan mn heenreis maar me toch op het goede station bracht. Geen flauw idee hoe dat nou in mekaar stak maar goed, ik was weer terug bij het hotel. Daarna had ik geen zin meer om terug te gaan ook al had ik nu mn treinpas binnen bereik en heb ik bij het hotel gevraagd waar ik kon eten in de buurt en daar wat opgezocht. Ik kwam in een tentje met een uitgebreide foto-menu kaart, altijd grappig, dus maar iets besteld wat op zoetzure kip met groente leek en dat was het ook ongeveer. Toen zag ik dat andere mensen kroepoek kregen, dus ik dat nog geïdentificeerd op de menukaart (was even zoeken, foto’s leken niet helemaal haha) en dat ook nog besteld en toen zat ik wel weer vol. Ondertussen was het aardig gaan regenen en was ik moe van de reis dus ik ben savonds niet meer naar de stad geweest en heb wat dingen opgezocht voor de volgende dag.

Dinsdag was alweer de laatste dag en om het maximale eruit te halen, had ik een toer geboekt in Tokyo die nog wat langs bekende tempels en buurten ging. Ik moest me om 9u melden bij een busstation, waar het propvol stond met andere toeristen die ook allemaal zo’n toerbus moesten hebben. Wel de goede gevonden en zo vertrokken we voor de eerste bezienswaardigheid: de Meiji shrine. Onderweg kregen we nog wat uitleg over de buurt waar we doorheen reden enzo, wel interessant. Bij de tempel kregen we uitgelegd over het was-ritueel als reiniging voor het betreden van de tempel en aangezien ik al een aantal tempels bezocht heb, vond ik dat wel nuttig want ik had daar zelf geen idee van. Beter laat dan nooit haha. Eerst je rechterhand, dan je linkerhand en dan je mond wassen met water. Daarna gingen we in sneltreinvaart door de tempel, kreeg je uitgelegd dat je een muntje kon offeren en hoe dat ritueel ging (wist ik ook niet maar had ik ook al vaker gezien) en weer terug de bus in. Vervolgens gingen we naar het keizerlijk paleis en hebben we even in de tuinen rondgekeken. Daar kregen we wel 10 minuten ‘vrije tijd’ waarna we weer de bus in moesten, door naar de andere tempel, de Senso-ji tempel. Dit was een boedhistische tempel (het andere geloof, naast het Shinti) en ook weer heel druk met toeristen want midden in een bekend shopping gebied. Ook hier zijn we maar even snel geweest, maar je kon ervoor kiezen om hier de toer te verlaten om te gaan winkelen en souvenir shoppen. Er stonden namelijk tig kleine standjes met allerlei souvenirs en omdat ik daar nog niet genoeg van had, ben ik daar gebleven. De rest van de toer was nog naar een ander shopping gebied met dure winkels dus daar had ik toch nix te zoeken. En vanaf de tempel was het maar een klein stukje met de metro naar de Tokyo Skytree.

Maar eerst nog even wat eten, want ik had wel honger. Vlakbij de tempel vond ik een kaiten-sushi tentje, wat ik echt nog wilde uitproberen. Dat is namelijk sushi van de lopende band, met de chefs in het midden die de sushi klaarmaken. De schoteltjes hebben een bepaalde kleur, waaraan je kan zien hoe duur het is. Het zijn maar 2 stukjes per bordje, maar je kan zo superveel verschillende uitproberen. Wel tof om te doen en natuurlijk weer erg lekker, want supervers!
Daarna ben ik dus naar de Skytree gegaan, want ik moest Tokyo nog even van bovenaf bekijken. Onder bij/in de toren zit ook een groot winkelcentrum met een Hello Kitty winkel zo wist ik, waar ik graag eens een kijkje wilde nemen. Hier in Japan kan dat allemaal gewoon, fan zijn van Hello Kitty en met tasjes, shirts en weet ik wat van dit kinderfiguur rondlopen als volwassene zijnde. Ik heb wel een mooie, Japan-only Kitty knuffel gescoord met een mooie kimono aan en nog wat al dan niet nuttige prullaria. Daarna in de rij gestaan voor de toren, wat de hoogste toren ter wereld is (met dank aan alle antenne’s enzo maar Jappen willen graag de nr1 zijn zo zei de gids al). Hij is 634m in totaal, met uitkijkpunten op 350 en 450m hoogte. Ik ben naar 350m gegaan, met de lift die 600m/min gaat duurde dat echt maar 2 minuten ofzo, bizar snel! De toren is op een speciale manier gebouwd om aardbevingen op te kunnen vangen, zoals alle nieuwere gebouwen in Japan. Het uitzicht was wel echt heel gaaf, Tokyo is natuurlijk een grote stad maar om het zo van bovenaf uitgestrekt te zien liggen is wel indrukwekkend.

Toen ik met shoppen en de toren bezoeken klaar was, had ik al wel weer honger. Daarom heb ik een nieuwe poging gedaan aan de andere kant vd stad te komen, bij het tempura restaurant. Nu ik de metro/trein uitdaging iets meer onder de knie had, durfde ik het wel aan en met 3x overstappen is het me gewoon gelukt op het juiste station uit te komen! Daar moest ik nog op zoek naar het restaurant, wat een klein verscholen lokaaltje bleek te zijn, zonder de aanwijzigen die ik op internet had gevonden, had ik dit nooit kunnen vinden. Tempura is vast wel bekend, een soort gefrituurde vis is het. Maar dan heb je dit restaurant nog nooit bezocht, want dit was toch wel even van een ander niveau, culinair gezien! Het beslag is geen dikke drab, maar een licht beslagje waar de vis/groente even in wordt gedoopt en dan kort gefrituurd wordt in sesamolie om smaak te behouden. Niks vette shit dus! De vis is vers, de paling heb ik niet zien zwemmen maar de tijgergarnalen zaten in het aquarium naast de keuken en kwamen dus nogal vers op je bord terecht haha. Naast de twee soorten garnalen en paling kreeg ik bij mijn menu ook nog wat tempura groente, ook erg lekker. Echt een goede keuze en leuk om zo af te sluiten in Japan, op culunair gebied kunnen ze er echt wel wat van!

Daarna was ik nog niet klaar in de stad, maar het station waar ik naar terug moest om via daar weer naar mijn hotel te komen, lag vlakbij de Tokyo Tower. Jawel, naar model van de Eifel toren gemaakt, alleen dan net iets groter... Niet zo groot als de skytree, die nu de meeste antennes heeft omdat de Tower ingebouwd staat tussen grote gebouwen en daardoor niet zo goed meer kan uitzenden. Ondertussen was het donker en de tower is verlicht, maar ook de lichtjes van Tokyo zijn allemaal te zien. Ook wel gaaf om het op deze manier te zien. Daarna nog even de laatste souvenirs in FootTown gescoord en met de metro/trein naar het hotel terug om te douchen en op tijd te gaan slapen.

De volgende dag moest ik namelijk vroeg op om uit te checken en de shuttle bus van het hotel te nemen naar Haneda Airport, want om 8.30 (1.30 nl tijd) vertrok mijn vlucht van Tokyo naar Beijing. Vandaar net na de middag weer het vliegtuig in naar Dusseldorf, waar ik om 17.30 Europese tijd weer landdde en mijn lieve ouders stonden te wachten om me op te halen. Ik ben wel blij dat ik twee dagen eerder terug gevlogen ben, want het was nogal een avontuur en behoorlijk uitputtend. Nu is het gelukkig mooi weer hier en kan ik even afkicken van elke dag rond de 34 graden en mn berg was lekker buiten gooien.

Ja ik ben blij weer in het vertrouwde Nederland te zijn, want het was toch behoorlijk intensief om in Japan alleen rond te reizen. Ik kan geen Japans lezen en steeds maar hopen dat je de goede beslissing hebt genomen qua vervoer of eten is best vermoeiend, zeker met de hitte er nog bij genomen. Toch heb ik nog best wat plaatsen bezocht tijdens mn reis en zeker niet de minste, het was erg mooi dan wel indrukwekkend overal en zou dan ook zeker nog eens terug willen. Maar dan niet in de zomer en met een iets minder druk programma, zodat ik wat meer tijd overal kan doorbrengen. De treinpas was super handig, maar elke keer reserveren en een trein halen is ook wel weer gejaagd, wat meer voorbereiding wat dat betreft had handig geweest maar als je zo kort van tevoren pas hoort dat je naar Japan gaat, was dat net iets te kort dag om het helemaal uit te zoeken. In ieder geval heb ik ondanks alles toch een mooie reis gemaakt, veel geleerd op cursus en een hele andere cultuur leren kennen. Japan is heel afwisselend en superveilig, dus ik zou het land (met wat meer voorbereiding) zeker nog wel een keer willen bezoeken en anderen ook aanraden om eens te gaan. Wees wel voorbereid en ga niet in de zomer zou ik zeggen :)

Hierbij de laatste selectie van foto’s en tot een volgende reis!

Liefs,

Liesbeth