December
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
12 Januari 2021 | Zweden, Umeå
Allereerst natuurlijk een goed nieuw jaar gewenst! Dat het maar wat minder turbulent mag worden dan afgelopen jaar en alles weer een beetje terug naar normaal gaat, wat dat dan ook mag zijn. Al mag ik niet klagen, want afgelopen heeft me ondanks alles een titel en een baan gebracht, waarvoor ik weer naar het buitenland ging en deze blog reanimeerde. En daarom kom ik jullie op de avond dat in Nederland weer een slechte boodschap kreeg weer opvrolijken met mijn vakantieavonturen. Of de ogen uitsteken, net hoe je het bekijkt, dan moet je maar niet verder lezen...
Want hier kan gelukkig nog veel wel, met dank aan een stuk minder aanwezige mensen die zich verder over het algemeen heel netjes aan de aanbevelingen houden. Net als ik zoveel mogelijk probeer te doen, ook op vakantie. Vorige keer wist ik nog niet helemaal wat de plannen waren, dat wisselde ook een beetje maar is allemaal last-minute toch goed gekomen. Het ging namelijk nog bijna fout, want David, 1 van de 2 heren waarmee ik zou gaan (naast Maarten) had wat verdachte klachten gehad dus het leek ons handig dat hij zich zou laten testen, al was ie daar niet heel happig op. Gelukkig hoorde hij woensdagochtend dat de test negatief was en konden we gewoon op weg. Het plan was om eerst naar het westen te rijden, naar de bergen langs de grens met Noorwegen, om daar 2 dagen te skieen/boarden.
We gingen rond 11u weg, voor ongeveer 360km wat bijna 5u rijden zou zijn. Mits je door kan rijden en niet stopt, wat allebei natuurlijk niet lukte. De wegen waren best ok, of in ieder geval de hoofdweg waar je vaak middenop in het spoor best goed door kon rijden, tot er een tegenligger kwam. Dat was ook maar eens per half uur ofzo, iets meer rond de stadjes maar eigenlijk gewoon weinig. We lunchten nog in een stadje onderweg en stopten af en toe voor toilet of drinken, of voor een kudde rendieren. Jawel, die staken ergens halverwege over, pal voor onze auto. Superbijzonder om te zien!
Uiteindelijk was het rond 18u toen we bij ons hotel in Tarnaby aankwamen. Dit was wel bijzonder, het was namelijk meer een soort luxe hostel. Kleine kamers met stapelbedden en een badkamertje met douche en daarnaast een grote, gezamenlijke lobby en ook gezamenlijke keuken met eetzaaltje. Wij hadden ontbijt bijgeboekt, maar omdat het blijkbaar nog geen hoogseizoen was, kregen we dat niet opgediend in het restaurant naast het hotel, maar stond er een assortiment ontbijtwaren in de koelkast voor ons. Dan moesten we wel zelf eitjes koken enzo, maar het was wel prima verzorgd. Naast ons groepje waren er slechts nog 3 andere groepjes van max 4 mensen, dus het was echt extreem rustig (waren denk ik zo’n 40 kamers totaal). Nu stond op de site dat ons hotel naast de lift zou zitten, daarom had ik het geboekt. Dat was wel waar, alleen was die lift nog niet in gebruik omdat het nog geen hoogseizoen was en er nog niet genoeg sneeuw ook lag geloof ik. Al kon je de piste richting het hotel wel af, hoewel die nog niet officieel open was. Daarom moesten we met de auto naar de andere lift, die wel draaide en waar wel een geprepareerde piste was. Nu was onze eerste skidag de 24e, wat hier kerstavond is en nogal belangrijk, waardoor de lift al vroeg sloot. Nu was dat niet heel erg voor de eerste dag, we hebben ons prima vermaakt op de piste die open was en nog een stuk ongeprepareerde piste verkend. Er waren ook nog wat dingen voor kinderen georganiseerd en we hebben zelfs de kerstman in zijn slee gezien. We haalden wat boodschappen bij de supermarkt en hebben wat eten gekookt in de keuken, die prima uitgerust was en daarna een beetje gechilld en spelletjes gedaan op de banken in de lobby.
De volgende dag was het dan eerste kerstdag en we hadden bedacht dat we naar het andere deel van het skigebied wilden waarvoor we een pas hadden, genaamd Hemavan. Dit was 20km verderop en hier zouden iets meer pistes open zijn, dus zijn we daarheen gereden. Het was een mooie zonnige, heldere dag, wat wel inhield dat het steenkoud was: telefoon zei -14 overdag! Dat was wel te merken, maar als je bezig bleef niet. We hadden al gezien dat bij de tarnaby pistes er grillplaatsen waren (nationale hobby hier) en we verwachtten die ook in Hemavan, waarvoor we wat eten hadden gekocht. Toen merkte je wel dat het best koud was! Verder brak er ook nog een binding van mn board af, blijkbaar was er n schroef los gekomen, dus die moest ik binnen in de shop annex restaurant nog even laten vervangen. In ieder geval was de piste daar helemaal prima! Lekker breed, iets meer mensen maar zeker niet veel. Ook was er nog een behoorlijk funpark, waar ik vanachter een lekker kopje thee in het restaurant nog even van genoten heb. Savonds weer wat eten gekookt en verder niet veel gedaan, het is tenslotte vakantie. Daarnaast nog wat kleine dingen geregeld voor de rest van de trip.
De volgende dag gingen we namelijk op weg naar Luleå, weer bijna 400km verder maar dan aan de kust, een stuk boven umeå. Dat leek ons een leuke stad waar je ook nog allerlei activiteiten kon doen zoals sneeuwschoen wandelen, hondensleeen, en elanden knuffelen. Over elanden gesproken, we waren net onderweg en ik zat net even de mooie route te filmen, toen er in de berm een eland opdook, waar ook nog een kleintje naast bleek te staan. Supermooi! Je weet dat ze er zitten, maar je verwacht ze niet zo dichtbij de weg. Wel echt heel vet om zo int wild te spotten! Zonder brokken kwamen we eind van de middag bij het hotel in Luleå aan, waar Xiangwen al op ons wachtte. Die was namelijk vanuit Umea met de bus gekomen, zodat ze nog de laatste paar dagen met ons gezellig mee kon. Ik ging met haar nog even een stukje wandelen voor het eten, ook om te kijken welke restaurants open waren op zondag. Ik had een Chinees gezien vlakbij, waar we echt heerlijk gegeten hebben en ook op tijd klaar waren. Maarten, Xiangwen en ik hadden namelijk savonds nog een tour op het programma waarvoor we opgehaald werden bij het hotel. Grappig genoeg was onze gids een Nederlandse dame, die na wat omzwervingen nu in Luleå woonde en daar outdoortours deed. We gingen snowshoeen in een beschermd natuurgebied met hele oude bomen, al lag daarvoor niet altijd overal genoeg sneeuw. Je zou denken dat er dan hele dikke bomen zouden staan (iig was dat mijn verwachting) maar dat was niet zo, wat komt omdat door de kou de jaarringen niet zo groot worden. Als je ze om zou zagen, zou je er wel veel kunnen tellen. We gingen omhoog, naar een grillplek (haha ja ze zijn echt overal en iedereen laat ze altijd netjes achter) waar we een lesje vuur maken hebben gekregen en lekker warme glogg (soort gluhwein) hebben gedronken. Eigenlijk was de bedoeling van de tour dat we ook noorderlicht zouden bekijken, maar we wisten al dat het bewolkt was dus nul kans daarop. Dat mocht de pret niet drukken, het was een mooie trip verder en de gids spuide allerlei weetjes over de planten en dieren dus het was heel interessant.
De tweede dag in Luleå begonnen we bij het meer dan overvloedige ontbijt in het hotel, daarvoor even deze speciala vermelding haha. We hadden nog een gezamenlijke toer, we zouden naar een soort wildlife park gaan met elanden en rendieren om die te bekijken en misschien aaien als dat lukte. Dat was wel echt heel leuk om te doen, om zo dichtbij de dieren te komen. We mochten de elanden voeren vanachter een hek, die waren iets te groot om zomaar bij te kunnen. Je kon ze zo wel aaien en van dichtbij foto’s maken natuurlijk. De rendieren stonden in een groot omheind gebied en werden nog getraind om tam te worden, ook door ze te voeren. Ze waren nog wat schrikachtig, maar je kon er toch al vrij dichtbij komen. Daarna hebben Xiangwen en ik even snel wat gegeten in het hotel, want wij werden weer opgehaald om te gaan hondensleen! Jaja, dat moet je toch gedaan hebben hier! Het sneeuwde wel ondertussen, waardoor het nog lastig was om de plek te bereiken waar we zouden starten. We moesten ook eerst checken of we genoeg warme kleding hadden en konden nog warme(re) laarzen en handschoenen ed daar krijgen. Daarna werden we gedropt op de plek waar de sleeen met de honden al klaar stonden. Wij tweeen mochten op de slee zitten van Giulia, een Italiaanse die in Luleå terecht gekomen was. Zij zou sturen, wat nog niet zo makkelijk is als het lijkt. We moesten namelijk ook steeds meebewegen in de bochten, anders zou de slee teveel uit het spoor gaan en in de bossen terecht komen (ja dat hadden we af en toe haha). Al lette Xiangwen niet helemaal op, want die was de hele rit zo’n beetje aan het filmen. Het was zeker een mooie rit door een donker bos, met alleen het licht van Giulia’s hoofdlamp, want anders was het niet te doen. Maar wel koud met de sneeuw, ondanks alle lagen die je aan hebt zit je toch maar stil dus ik vond het ook wel weer prima toen we na een uur weer terug op de beginplek waren. Toen konden we nog even knuffelen met de honden, die wat aandacht wel leuk vonden. Na afloop gingen we weer terug om onze extra kleding in te leveren en kregen we daar nog thee met wat lekkers. Bij dat huis waren ook de kennels van de andere honden, die ook maar al te graag wat aandacht wilden haha. Daarna werden we weer terug gebracht naar het hotel en zagen we de jongens weer. Die hadden inmiddels een goed sushi restaurant gevonden, waar we voor het diner heen gegaan zijn. Twas daar echt uitgestorven, wel veel mensen die afhaalden op de zondagavond, maar echt lekker gegeten. Niet alleen sushi maar ook yakitori hmmm.
Maandag was alweer onze laatste dag in Luleå en onze terugreisdag. We hadden nog niet echt wat gepland, maar de Nederlandse gids van de snowshoe tour had gezegd dat de oude stad wel interessant was. Dat klopt, het is namelijk Unesco werelderfgoed, dus dat moet wel bijzonder zijn. Het heet gammelstad in het zweeds, wat dus oude stad betekent, want het is een dorpje gebouwd om een kerk in de vijftiende eeuw. Het huidige Luleå is de nieuwe stad, ontstaan rondom de haven aan de kust. De oude stad is nu een soort openluchtmuseum, want de piepkleine huisjes zijn niet echt geschikt om te bewonen. Ze waren in vroeger tijden voor mensen van het platteland die zo ver weg van de kerk woonden dat ze op zaterdag daar al heen kwamen en dan konden overnachten. Helaas was er vanwege covid niet veel open, misschien in de zomer nog eens terugkomen want zo kreeg je van de historie eigenlijk weinig mee. Ik heb wat rondgelopen en her en der naar binnen gegluurd, waardoor je wel kon zien dat het kleine huisjes zijn, maar verder ook niet. Daarna hebben we nog wat gegeten in een cafe dat wel open was en zijn daarna aan de terugreis langs de kust begonnen. Dat was nog bijna 4u rijden, met af en toe een weg die compleet opgebroken was en ook stukken tweebaans waar je lekker door kon rijden. Apart, de enige goede weg opbreken middenin de winter.. In ieder geval was ik zo rond het avondeten weer terug in Umeå, met alle zooi. We waren trouwens wel blij dat we een iets grotere auto hadden dan de categorie 1 aygo die we gehuurd hadden. Het was namelijk een ford station, waar we de bank van op konden klappen zodat alle skizooi er ook in paste plus xiangwen op de terugweg. Ik vond vooral de stoelverwarming en ook de stuurverwarming heel fijn!
Verder ben ik blij dat alles wel goed gegaan is. Alleen in Tarnaby heeft Maarten de auto in de sneeuwberm vastgereden, toen hebben we m met de skis uit moeten graven omdat het voorwiel compleet vast stond. Maar dat is het enige, dus dat valt wel mee. Ik ben ook blij dat ik er echt even uit was, lekker weg en toeristisch doen :p Ook daarvoor ben ik hier en gelukkig kan dat grotendeels nog.
Tot zover mijn vakantieavonturen, volgende keer meer over wat hier in Umeå allemaal te beleven is!
Liefs, Liesbeth
Want hier kan gelukkig nog veel wel, met dank aan een stuk minder aanwezige mensen die zich verder over het algemeen heel netjes aan de aanbevelingen houden. Net als ik zoveel mogelijk probeer te doen, ook op vakantie. Vorige keer wist ik nog niet helemaal wat de plannen waren, dat wisselde ook een beetje maar is allemaal last-minute toch goed gekomen. Het ging namelijk nog bijna fout, want David, 1 van de 2 heren waarmee ik zou gaan (naast Maarten) had wat verdachte klachten gehad dus het leek ons handig dat hij zich zou laten testen, al was ie daar niet heel happig op. Gelukkig hoorde hij woensdagochtend dat de test negatief was en konden we gewoon op weg. Het plan was om eerst naar het westen te rijden, naar de bergen langs de grens met Noorwegen, om daar 2 dagen te skieen/boarden.
We gingen rond 11u weg, voor ongeveer 360km wat bijna 5u rijden zou zijn. Mits je door kan rijden en niet stopt, wat allebei natuurlijk niet lukte. De wegen waren best ok, of in ieder geval de hoofdweg waar je vaak middenop in het spoor best goed door kon rijden, tot er een tegenligger kwam. Dat was ook maar eens per half uur ofzo, iets meer rond de stadjes maar eigenlijk gewoon weinig. We lunchten nog in een stadje onderweg en stopten af en toe voor toilet of drinken, of voor een kudde rendieren. Jawel, die staken ergens halverwege over, pal voor onze auto. Superbijzonder om te zien!
Uiteindelijk was het rond 18u toen we bij ons hotel in Tarnaby aankwamen. Dit was wel bijzonder, het was namelijk meer een soort luxe hostel. Kleine kamers met stapelbedden en een badkamertje met douche en daarnaast een grote, gezamenlijke lobby en ook gezamenlijke keuken met eetzaaltje. Wij hadden ontbijt bijgeboekt, maar omdat het blijkbaar nog geen hoogseizoen was, kregen we dat niet opgediend in het restaurant naast het hotel, maar stond er een assortiment ontbijtwaren in de koelkast voor ons. Dan moesten we wel zelf eitjes koken enzo, maar het was wel prima verzorgd. Naast ons groepje waren er slechts nog 3 andere groepjes van max 4 mensen, dus het was echt extreem rustig (waren denk ik zo’n 40 kamers totaal). Nu stond op de site dat ons hotel naast de lift zou zitten, daarom had ik het geboekt. Dat was wel waar, alleen was die lift nog niet in gebruik omdat het nog geen hoogseizoen was en er nog niet genoeg sneeuw ook lag geloof ik. Al kon je de piste richting het hotel wel af, hoewel die nog niet officieel open was. Daarom moesten we met de auto naar de andere lift, die wel draaide en waar wel een geprepareerde piste was. Nu was onze eerste skidag de 24e, wat hier kerstavond is en nogal belangrijk, waardoor de lift al vroeg sloot. Nu was dat niet heel erg voor de eerste dag, we hebben ons prima vermaakt op de piste die open was en nog een stuk ongeprepareerde piste verkend. Er waren ook nog wat dingen voor kinderen georganiseerd en we hebben zelfs de kerstman in zijn slee gezien. We haalden wat boodschappen bij de supermarkt en hebben wat eten gekookt in de keuken, die prima uitgerust was en daarna een beetje gechilld en spelletjes gedaan op de banken in de lobby.
De volgende dag was het dan eerste kerstdag en we hadden bedacht dat we naar het andere deel van het skigebied wilden waarvoor we een pas hadden, genaamd Hemavan. Dit was 20km verderop en hier zouden iets meer pistes open zijn, dus zijn we daarheen gereden. Het was een mooie zonnige, heldere dag, wat wel inhield dat het steenkoud was: telefoon zei -14 overdag! Dat was wel te merken, maar als je bezig bleef niet. We hadden al gezien dat bij de tarnaby pistes er grillplaatsen waren (nationale hobby hier) en we verwachtten die ook in Hemavan, waarvoor we wat eten hadden gekocht. Toen merkte je wel dat het best koud was! Verder brak er ook nog een binding van mn board af, blijkbaar was er n schroef los gekomen, dus die moest ik binnen in de shop annex restaurant nog even laten vervangen. In ieder geval was de piste daar helemaal prima! Lekker breed, iets meer mensen maar zeker niet veel. Ook was er nog een behoorlijk funpark, waar ik vanachter een lekker kopje thee in het restaurant nog even van genoten heb. Savonds weer wat eten gekookt en verder niet veel gedaan, het is tenslotte vakantie. Daarnaast nog wat kleine dingen geregeld voor de rest van de trip.
De volgende dag gingen we namelijk op weg naar Luleå, weer bijna 400km verder maar dan aan de kust, een stuk boven umeå. Dat leek ons een leuke stad waar je ook nog allerlei activiteiten kon doen zoals sneeuwschoen wandelen, hondensleeen, en elanden knuffelen. Over elanden gesproken, we waren net onderweg en ik zat net even de mooie route te filmen, toen er in de berm een eland opdook, waar ook nog een kleintje naast bleek te staan. Supermooi! Je weet dat ze er zitten, maar je verwacht ze niet zo dichtbij de weg. Wel echt heel vet om zo int wild te spotten! Zonder brokken kwamen we eind van de middag bij het hotel in Luleå aan, waar Xiangwen al op ons wachtte. Die was namelijk vanuit Umea met de bus gekomen, zodat ze nog de laatste paar dagen met ons gezellig mee kon. Ik ging met haar nog even een stukje wandelen voor het eten, ook om te kijken welke restaurants open waren op zondag. Ik had een Chinees gezien vlakbij, waar we echt heerlijk gegeten hebben en ook op tijd klaar waren. Maarten, Xiangwen en ik hadden namelijk savonds nog een tour op het programma waarvoor we opgehaald werden bij het hotel. Grappig genoeg was onze gids een Nederlandse dame, die na wat omzwervingen nu in Luleå woonde en daar outdoortours deed. We gingen snowshoeen in een beschermd natuurgebied met hele oude bomen, al lag daarvoor niet altijd overal genoeg sneeuw. Je zou denken dat er dan hele dikke bomen zouden staan (iig was dat mijn verwachting) maar dat was niet zo, wat komt omdat door de kou de jaarringen niet zo groot worden. Als je ze om zou zagen, zou je er wel veel kunnen tellen. We gingen omhoog, naar een grillplek (haha ja ze zijn echt overal en iedereen laat ze altijd netjes achter) waar we een lesje vuur maken hebben gekregen en lekker warme glogg (soort gluhwein) hebben gedronken. Eigenlijk was de bedoeling van de tour dat we ook noorderlicht zouden bekijken, maar we wisten al dat het bewolkt was dus nul kans daarop. Dat mocht de pret niet drukken, het was een mooie trip verder en de gids spuide allerlei weetjes over de planten en dieren dus het was heel interessant.
De tweede dag in Luleå begonnen we bij het meer dan overvloedige ontbijt in het hotel, daarvoor even deze speciala vermelding haha. We hadden nog een gezamenlijke toer, we zouden naar een soort wildlife park gaan met elanden en rendieren om die te bekijken en misschien aaien als dat lukte. Dat was wel echt heel leuk om te doen, om zo dichtbij de dieren te komen. We mochten de elanden voeren vanachter een hek, die waren iets te groot om zomaar bij te kunnen. Je kon ze zo wel aaien en van dichtbij foto’s maken natuurlijk. De rendieren stonden in een groot omheind gebied en werden nog getraind om tam te worden, ook door ze te voeren. Ze waren nog wat schrikachtig, maar je kon er toch al vrij dichtbij komen. Daarna hebben Xiangwen en ik even snel wat gegeten in het hotel, want wij werden weer opgehaald om te gaan hondensleen! Jaja, dat moet je toch gedaan hebben hier! Het sneeuwde wel ondertussen, waardoor het nog lastig was om de plek te bereiken waar we zouden starten. We moesten ook eerst checken of we genoeg warme kleding hadden en konden nog warme(re) laarzen en handschoenen ed daar krijgen. Daarna werden we gedropt op de plek waar de sleeen met de honden al klaar stonden. Wij tweeen mochten op de slee zitten van Giulia, een Italiaanse die in Luleå terecht gekomen was. Zij zou sturen, wat nog niet zo makkelijk is als het lijkt. We moesten namelijk ook steeds meebewegen in de bochten, anders zou de slee teveel uit het spoor gaan en in de bossen terecht komen (ja dat hadden we af en toe haha). Al lette Xiangwen niet helemaal op, want die was de hele rit zo’n beetje aan het filmen. Het was zeker een mooie rit door een donker bos, met alleen het licht van Giulia’s hoofdlamp, want anders was het niet te doen. Maar wel koud met de sneeuw, ondanks alle lagen die je aan hebt zit je toch maar stil dus ik vond het ook wel weer prima toen we na een uur weer terug op de beginplek waren. Toen konden we nog even knuffelen met de honden, die wat aandacht wel leuk vonden. Na afloop gingen we weer terug om onze extra kleding in te leveren en kregen we daar nog thee met wat lekkers. Bij dat huis waren ook de kennels van de andere honden, die ook maar al te graag wat aandacht wilden haha. Daarna werden we weer terug gebracht naar het hotel en zagen we de jongens weer. Die hadden inmiddels een goed sushi restaurant gevonden, waar we voor het diner heen gegaan zijn. Twas daar echt uitgestorven, wel veel mensen die afhaalden op de zondagavond, maar echt lekker gegeten. Niet alleen sushi maar ook yakitori hmmm.
Maandag was alweer onze laatste dag in Luleå en onze terugreisdag. We hadden nog niet echt wat gepland, maar de Nederlandse gids van de snowshoe tour had gezegd dat de oude stad wel interessant was. Dat klopt, het is namelijk Unesco werelderfgoed, dus dat moet wel bijzonder zijn. Het heet gammelstad in het zweeds, wat dus oude stad betekent, want het is een dorpje gebouwd om een kerk in de vijftiende eeuw. Het huidige Luleå is de nieuwe stad, ontstaan rondom de haven aan de kust. De oude stad is nu een soort openluchtmuseum, want de piepkleine huisjes zijn niet echt geschikt om te bewonen. Ze waren in vroeger tijden voor mensen van het platteland die zo ver weg van de kerk woonden dat ze op zaterdag daar al heen kwamen en dan konden overnachten. Helaas was er vanwege covid niet veel open, misschien in de zomer nog eens terugkomen want zo kreeg je van de historie eigenlijk weinig mee. Ik heb wat rondgelopen en her en der naar binnen gegluurd, waardoor je wel kon zien dat het kleine huisjes zijn, maar verder ook niet. Daarna hebben we nog wat gegeten in een cafe dat wel open was en zijn daarna aan de terugreis langs de kust begonnen. Dat was nog bijna 4u rijden, met af en toe een weg die compleet opgebroken was en ook stukken tweebaans waar je lekker door kon rijden. Apart, de enige goede weg opbreken middenin de winter.. In ieder geval was ik zo rond het avondeten weer terug in Umeå, met alle zooi. We waren trouwens wel blij dat we een iets grotere auto hadden dan de categorie 1 aygo die we gehuurd hadden. Het was namelijk een ford station, waar we de bank van op konden klappen zodat alle skizooi er ook in paste plus xiangwen op de terugweg. Ik vond vooral de stoelverwarming en ook de stuurverwarming heel fijn!
Verder ben ik blij dat alles wel goed gegaan is. Alleen in Tarnaby heeft Maarten de auto in de sneeuwberm vastgereden, toen hebben we m met de skis uit moeten graven omdat het voorwiel compleet vast stond. Maar dat is het enige, dus dat valt wel mee. Ik ben ook blij dat ik er echt even uit was, lekker weg en toeristisch doen :p Ook daarvoor ben ik hier en gelukkig kan dat grotendeels nog.
Tot zover mijn vakantieavonturen, volgende keer meer over wat hier in Umeå allemaal te beleven is!
Liefs, Liesbeth
-
13 Januari 2021 - 08:38
Julia Van Rossum:
Hallo Liesbeth, van mijn kant ook een goed 2021 toegewenst, wat een bijzondere vakantie reis heb je ondernomen. En zoals ik las veel gedaan, even eruit is altijd goed.
Een groet, Julia van Rossum
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
